Ο Γέρος Φαροφύλακας... Τριάδα Ζερβού.

Ο γέρος φαροφύλακας,εξόριστος, 
ζει με την μοναξιά του,
εκεί, στην απομόνωση,
στο στοιχειωμένο φάρο!!
Συχνά πυκνά ακολουθεί,
την ρότα η ματιά του,
των καραβιών που κυνηγούν,
στα κύματα το χάρο...

Βλέπει το σμήνος των πουλιών

που κρώζουν στα κατάρτια,

φασματικά οράματα

των παραλλήλων δρόμων!

Σημαίες, σύμβολα κρατών,

να κρέμονται στα ξάρτια,

φασμένες από θύελλες,

καταραμένων νόμων.

Ίσκιους θολούς! Σπαρακτικές

ελπίδες στον ιστό τους,

τοποθετούν και καρτερούν,

οι τυφώνες να κοπάσουν,

στο απέραντο αρχιπέλαγος,

ως τον προορισμό τους!

Οι ναύτες ονειρεύονται

στο σπίτι τους να φτάσουν..

Κάποιες φορές σκεπάζονται

απατηλή ομίχλη,

με αχνογάλανους ατμούς,

θολούς,μυστηριώδεις!!

Στομώνει η πυξίδα τους

και δρόμο πια δεν δείχνει,

στα πλοία που ξεβράζονται

σ'ακτές σκληρές,βραχώδεις...

Ηλιος θαμπός,μετέωρος,

στα παγωμένα φάσματα,

των ηφαιστειακών νησιών!!

Κι αέρηδες γεμάτη,

μια μοίρα Αχερούσια,

ωθεί στα μαύρα κλάσματα,

κάθε σκαρί που συναντά,

της θύελλας το μάτι...

Ο γέρος φαροφύλακας

το φως αναβοσβήνει,

που αντικατοπτρίζεται,

στα ταραγμένα ύδατα,!!

Στυγνός φονιάς η θάλασσα,

όλα τα καταπίνει,

με ελαφροπαιγνιδίσματα

και αδηφάγα κύματα...

Πόσα ναυάγια θλιβερά

,στην μάχη του ανίσου,

τα γερασμένα μάτια του

είδαν από τον φάρο!!

Στ'άναστρα βάθη να κυλούν,

στις πύλες της αβύσσου,

με βούισμα εφιαλτικό,

να συναντούν τον χάρο...

...Τριάδα Ζερβού...