Τις αντοχές μου
μετρώ στα γιατί
που ξεχνώ, και ρωτάω
τ' αστέρια μου απαντούν
μεθυσμένα!
Να μου πουν
για το λίγο σου, πως
ξεχνιέσαι μαζί τους,
πως τις νύχτες που χάνεσαι
ξενυχτάς στην αυλή τους!
Τους μιλάς για τον
έρωτα, για ταξίδια
του πόθου, όλα αυτά τ' αφανέρωτα
της ψυχής σου αν νιώθουν!
Στην πανσέληνο νιώθεις
να χρυσώνει το όνειρο,
στα βάλς που λικνίζεται,
σαν να παίζει αρμόνιο!!
Και χτυπά η καρδιά
στη σιωπή της νύχτας
και ξεχνιέσαι στο σύμπαν
και επιμένεις στα ίδια!
Και ταξιδεύεις
μακριά σ' αναμνήσεις, και
τα αστέρια ρωτάς,
τα βλέφαρα κλείνεις
μα μόνος σου απαντάς!
Στον αντίλαλο
ψάχνω της φωνή σου
τον ήχο, ταξιδεύω στ' όνειρο
Νέλλη Κουμεντάκη 13 -10-2019-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου