Ματωμένα φεγγάρια... Νέλλη Κουμεντάκη.

Μπορεί να χάθηκες
στης νύχτας τη σιωπή,
να στέρεψε απο όνειρα η ψυχή,
μπορεί να ζεις σε αυταπάτες ίσως

μια θύμηση να ψάχνεις στη βροχή!
Μπορεί το όνειρο
να θάμπωσε σε σκόρπιες
του φθινόπωρου στιγμές,
ίσως αντιστέκεσαι σ' αφηρημένες
αγκαλιές!

Μπορεί να ψάχνεις
στη σιωπή σου την ουσία,
σε δανεικά φιλιά σινιάλα
τρικυμίας!

Ίσως να ψάχνεις
στην ομίχλη ουρανό,
Κι ένα φάρο σε ορίζοντα
κοντινό, σ' αναμνήσεις να γυρνάς
στης νιότης το σφυγμό να ξεδιψάς!

Να μετράς τα δειλινά
αφέσου στη χαρά
δες τ' αστέρια στα κλεφτά,
αγάπησε ξανά τα ονειρά σου
τα λυτρωτικά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου