Και μπλέχτηκαν τα φιλιά μας με τα όνειρα
και σταματήσαμε να ξέρουμε πια τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Όσες φορές κι αν σε αντίκρισα μετά από τότε,
Ήταν διαφορετικά.
Δεν ήξερα τι να πίστευα περισσότερο΄ τα μάτια ή τη φωνή σου.
Ούτε τι ήθελα εγώ να πιστέψω περισσότερο ήξερα.
Και τα δάκρυα όταν δεν ξέρουν γιατί πέφτουν
στέκονται απλά σαν βαρίδια στα μάτια.
Μέχρι και τώρα ακόμα, -καιρό μετά- δεν έχω κλάψει για σένα.
Τόσο δεν ήξερα γιατί..
themachine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου