Μάνα του κόσμου η αγκαλιά !
Σε σένα Σύρια μάνα
Σε όλες τις μάνες που ο πόνος έγινε ρούχο
που δεν έβγαλαν ποτέ.....
Σε θωρώ
Να κοιτάζεις τον φλογισμένο ουρανό
μα γιατί τόσο κόκκινο;
πόσο αίμα κυλά στα ποτάμια των δακρύων
αυτό το δειλινό;
Άπλωσες αγκαλιά για προστασία....
τι και ποιό να χωρέσει...
Τοσες ανήμπορες στρατιές χωρίς καταφύγιο,
ξέπλεξες τα μαλλιά ως την μέση
στα όπλα του μίσους που κρύψαν τον ήλιο,
σκάλα να γίνουν στης γης το μαρτύριο.
Μια χτένα εδω ,μια κορδέλα εκεί ,ενα ροζ σανδάλι,
ενα μπλέ καπέλο ,μια πάνινη κούκλα
αφημένα στη γη !
Πόσο όμορφα στολίζαν όνειρα παιδικά , που δεν σωθήκαν,
απο μίσος, οργή και πάθη ανθρώπων
χαθήκαν !
Το βλέμμα τους ψάχνει την ζωή απεγνωσμένα
μα ποιος την ένιωσε πιότερο στον κόσμο
απο σένα;
Μάνα για σένα σε κάθε παιδί που γιεννιέται
ενας νέος Χριστός γεννιέται !
Μάνα πώς τόσες πληγές να γιάνεις;;;
με πόνο τα νανούρισες ,σε μιά αιώνια στιγμή
τα χάνεις
Μάνα το βουβό τους βλέμμα ,
ενας κήπος μαραμένος
σαν βλαστάρια που ανθίσαν στου σκληρού
βοριά το μένος..
Μάνα ολου του κόσμου η αγκαλιά
και βάλσαμο το δάκρυ το γλυκό σου
άλλος Χριστός μην σταυρωθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου