" Ο φίλος μου ο Βοριάς "... Ελένη Παπαμακαριου !

Εκείνο το βράδυ ήθελα ... 

Να συλλογιστω .

Αφού στο σπίτι έπεσε σιγή .. 

Η Νύχτα ήταν δικιά μου .!!

Ήθελα να πάω στο αγαπημένο μου δωμάτιο ..

Το Βορεινό να γράψω της σκέψεις μου ..

Όπως συνήθιζα κάθε βράδυ !!

Μου αρέσει αυτό το δωμάτιο ...

Ακούω το τραγούδι ...

Του θυμωμένου ...Βοριά ...

Και με κάνει να νοιωθω ότι πολεμάω ..

Κι εγώ μαζί του τα στοιχεία της φύσης .!

Πήρα το κερί που συνηθηζα πάντα ..

Να έχω μαζί μου όπως και την πένα μου ..

Και κάθησα !!

Πέρασε αρκετή ώρα ...

Και δεν τον άκουγα να σφυρίζει ..

Όπως κάθε βράδυ .!!

Το παντζούρι μου το άφηνα ...

Πάντα μισάνοιχτο ..να βλέπω το θαμπό ...

Φεγγάρι και την ομίχλη που με οδηγούσε ..

Σε μονοπάτια μαγικά .!!!

Άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου ..

Κι είχα αφήσει το μυαλό μου να καλπάζει ..

Σ'"αυτή τη μεθυσμένη νύχτα .!

Η πένα μου ετρεχε πιο γρήγορα ...

Απ'"του μυαλού μου τα περίπλοκα δρομάκια .!

Ξάφνου ακούω ένα δυνατό βουιτό.....

Και πριν προλάβω να σηκωθώ ..

Να κλείσω το παντζούρι ...

Άνοιξε διάπλατα το παράθυρο ...

Κι ο δυνατός γεμάτος ορμή Βοριάς ...

Μ"έριξε καταχαμα .!!!

Προσπάθησα να σηκωθώ ...

Μα ήταν αδύνατον ....

Ένα δυνατό φως στο δωμάτιο ...

Ενοιωσα ότι έλουζε το κορμί μου !

Φοβάμαι ψιθύρισα ...

Μα η φωνή μου δεν εβγαινε ...

Έχανα τις αισθήσεις μου ...

Και το μόνο που ενοιωθα ήταν ..

Να φεύγει η ψυχή μου .!!

Σαν ναρκωμενη αλλά και συνάμα

Δροσερή σαν του καλοκαιριού ..

Το"αγέρι που το φυσάει ο Μπάτης ..

Ο δροσερός αφεθηκα .!

Δεν ειμαι σε γήινη τροχιά ...

Είμαι αλλού ...

Και μες στη παραπληνηση ακούω μια φωνή .!

Μη φοβάσαι ....μη φοβάσαι ..

Μα ποιος είναι ??

Ησύχασε μου είπε ....

Είμαι ο Βοριάς ...

Και θέλω να με βοηθήσεις ..

Μόνο εσύ μπορείς που έχεις ψυχή .!!

Μα τι μπορώ να να κάνω εγώ για σένα ..

Τον ρώτησα με τρεμαμενη φωνή ??

Εσύ είσαι τόσο δυνατός !!

Η δύναμη μου δεν αρκεί μου είπε ..

Γιατί θέλω και ψυχή ....

Κι εγώ έχω μόνο δύναμη .!!

Μα τι να κάνω του είπα ??

Θα σου πω αλλά δεν θα με προδώσεις ...

Ποτέ !

Ποτέ ποτέ του είπα .!!!

Βοριας .

Εγώ ξέρεις να ξέρεις με την καταιγίδα ...

Είμαι φίλος ...

Αλλά δε θέλω ποια με κούρασε ...

Μόνο τη δύναμη της μου δείχνει .!!!

Κι εγώ θέλω ψυχη και την μορφή σου ..

Στο πεταγμά μου !!!

Ακούγοντας τον Βοριά ...

Ν"ανοίγει διάπλατα το παγόβουνο ..

Της δικής του ψυχής ...

Λύγισα .!!!

Και του έδωσα την ψυχή μου ..

Να το ζεστάνει ...τον έκανα φίλο μου .!!

Γιατί όλοι οι Άνθρωποι ...

Μπορούμε να δώσουμε ψυχή ...

Στους παγωμένους Βοριάδες ...

Και να ζεστάνουμε τις ψυχές τους .

,,,,,,,Πριν της παραδώσουμε......

,,,,,,,,"Στο Δημιουργό μας ",,,,,,,