«Λέξεις…»... Λεμονιά Γεμουρτζίδου.

Σαστισμένη από τη λάμψη της λεπίδας
Χάθηκα στον λαβύρινθο του Χρόνου
Μες στις απειλητικές σκιές και στις ηδονικές σιωπές
Θυμήθηκα παράφορους έρωτες

Ξέχασα άφθαρτες αγωνίες
Περπάτησα ματωμένους δρόμους
Άγγιξα ασώματες φωνές
Γύρεψα λυτρωμό στο ξέφωτο της Αχερουσίας

Ξέπλυνα πληγές από την πελώρια δύναμη των λέξεων
Έψαξα μια ολόκληρη ζωή στις λέξεις που δραπέτευσαν
Λέξεις μαχαίρια που σημάδεψαν την καρδιά
Λέξεις στιλέτα που ξύπνησαν εφιάλτες και όνειρα

Μοιραία απογυμνώθηκα στο κουρνιαχτό των οριζόντων
Έπρεπε να τιμωρηθώ
Όχι να αυτοκαταστραφώ…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου