Έχω συντροφιά μου το φεγγάρι... Γιώτα Κλουτσούνη.

Έκλαιγε απόψε το φεγγάρι.
Δρόμο που δεν είχε να διαβεί.
Και ζητά μιά τελευταία χάρη.
Κι ύστερα θα πάει να κοιμηθεί.

Κόψε το χαμόγελό σου φέτες.
Μοίρασε στις μέρες σαν ψωμί.
Δώσε κάθε δάκρυ σου στους ψεύτες.
Βάλε στα όνειρά σου μιά τιμή.

Άνοιξε την πόρτα της καρδιάς σου.
Κι άφησε τον ήλιο να σταθεί.
Πίσω απ' τ' ανοιχτά παράθυρά σου.
Φεύγει σαν τον κλέφτη η ζωή.

Κέρασέ την γλύκα απ' τα φιλιά σου.
Βάλε της να πιει γλυκό κρασί.
Χόρεψε μαζί της, ξελογιάσου.
Κι άσε να σε λένε όλοι χαζή.

Σκούπισε τα δάκρυα απ' το φεγγάρι.
Πιάστο απ' το χέρι ώς να σωθεί.
Βάλτο στην καρδιά σου για φανάρι.
Δως του ένα φιλί μα ζεσταθεί.

Κι ύστερα μαζί με τον καφέ σου.
Κέρασέ το μιάν ανατολή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου