Γυμνή στο χρόνο που γυρίζει.
Με τις πληγές μου ανοιχτές.
Μοιάζει η ψυχή να σιγυρίζει.
Και να στολίζει τις γωνιές.
Κουλουριασμένη σ' έναν κόσμο.
Που όλο ψάχνει για ενοχές.
Όταν αυτές αφήνουν σκόνη.
Θα τις ξεπλένουν οι βροχές.
Γυρνώ τα μάτια στο ρολόι.
Στο έντεκα οι δείκτες σταματούν.
Σα μολυβένια στρατιωτάκια.
Που κάθονται και με κοιτούν.
Με ντύνει των ματιών σου η φλόγα.
Καινούργιο ρούχο η αγκαλιά.
Δίχως ν' αγγίζει το κορμί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου