Άνθρωπος είσαι.
Με χρέος διαρκές...
Με νύκτες και μέρες προσφοράς
Πολέμησες τις αντιξοότητες
κέρδισες την περιφρόνηση !
Δίψασες την αγάπη.. Σε πότισαν την πίκρα της ..
Το παιδικό σου κορμί γνώρισε την απόγνωση ..
Τα νιάτα σου έγιναν παζάρι και εξευτελιστική ανταλλαγή ..
Γνώρισες την βία και την βαναυσότητα ..
σε καιρούς" πολιτισμού "
Η μάχη σου δεν είναι για μία μέρα στο χρόνο
θα είναι για πάντα
μέχρι να κερδίσεις ο,τι αξίζεις !
Τον σεβασμό και την αναγνώριση σε ένα κόσμο που αρνείται
τις αξίες ! Γυναίκα είσαι ...
Άνθρωπος είσαι .... Γυναίκα εσύ
Αιώνια άνοιξη Γυναίκα που σέ όρισε ή μοίρα
τον κόσμο αυτόν να κουβαλάς στους ώμους σαν ημίθεος
και άτλαντας συγχρόνως ...
Στα σπλάχνα και στα χέρια σου,
το παιδικό το σκίρτημα ανάσα και ελπίδα ..
Στα μάτια σου τα δάκρυα και ο καημός για τους
αγαπημένους ,πηγές που ξαποστένουνε
ο έρωτας και ή ευλογημένη αγάπη ..
Γυναίκα, λιμάνι μέσ' την δική σου αγκαλιά
γλυκά να ημερεύουν
φουρτούνες, κύματα άξενα
που την ζωή χτυπούνε..
Και σύ
με περισσή υπομονή τα πάντα να υπομένεις
με μόνη σου ανταμοιβή
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου