Ξεχάστηκαν τα γράμματα
στα βράχια με τ' αρώματα.
Στην σπηλιά της αλκυόνης
τα όνειρα χρωμάτισε
η κραυγή της θάλασσας.
Στην παραλία
των πεθαμένων κοχυλιών
δίψασα νερό
να τρέξει πάνω μου
να το γευθείς.
Στου γλάρου το ξαπόστεμα
η ησυχία μου
ξεκουράστηκε
και πόθησα πολύ
τον βυθό τον δικό σου
όχι στην θάλασσα
μα στην όαση της στεριάς.
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου