Ανάμεσα στα χόρτα κοιμήθηκε
το τραγούδι.
Αλώνιζε ο ήλιος πάνω στα δέντρα
μα το τραγούδι θυμόταν τον εαυτό του
στα ξενυχτισμένα πράγματα
τότε που έψαχνε στα λευκώματα
τα κάτασπρα σοσονάκια της εφηβείας.
Κτυπούσαν οι πράξεις το σώμα του
μα ο ύπνος κατρακυλούσε δίπλα του
κι εκείνο
στο πυροβολημένο δωμάτιο
φύσαγε φως στα λυμένα όνειρα
της κοπελιάς.
Ξύπνα τραγούδι
τώρα που περπατά ο ήλιος
ανάμεσα στην βροχή και την καταιγίδα.
Ο χαμένος προορισμός γυρεύει
δικαίωση.
....Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου