Είναι στιγμές που αποδεικνύεσαι μικρός,
μια μαριονέτα στης μοίρας
τον αναθεματισμένο μπερντέ,
ένας ιππότης ανίκανος να σκοτώσει τον δράκο.
Είναι φορές που λειτουργείς σαν μηχανή
αδύναμος ν' αφήσεις τη θλίψη να σ' αγγίξει.
Παλεύεις, πέφτεις, σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις
κι είναι μάταια όλα.
Ο χρόνος εξακολουθεί να κυλά αδυσώπητος,
ανενόχλητος, αδιάβλητος εις βάρος σου.
Η ζωή ξεθωριάζει μπρος στα μάτια σου,
φθίνει κι εσύ παρατηρητής θωρείς
να ξεχειλίζει η θλίψη, να θεριεύει η απώλεια
ν' αραιώνει της καρδιάς το χειροκρότημα.
Τικ... τακ...... τικ..........τακ..................τικ
______________________ ΑΥΛΑΙΑ
.
.
.
Θα ντυθείς τη λαμπρή φορεσιά ενός πρίγκιπα
θα σου χαρίσουν ένα λαμπρό πλανήτη
κι εκεί απάνω θα καλλιεργείς κι εσύ
το δικό σου τριαντάφυλλο
κι είμαι σίγουρη πως η αγάπη σου θα το κάνει
ν' ανθίζει κάθε ξημέρωμα.
Θα φορεθείς τη λησμονιά και θα γελάς
με κάθε διάττοντα αστέρα
που θα περνά σιμά σου.
Πέτα ψηλά... ο ουρανός σε περιμένει.
.
.
.
Είναι στιγμές που αποδεικνύεσαι μικρός.
Μια μαριονέτα στης μοίρας
τον αναθεματισμένο μπερντέ.
Σπας μέσα σου σαν γυαλί που του πετάξαν
μια πέτρα.
Μαζεύεις τα κομμάτια μη λάχει και χάσεις κανένα.
Λειψός δεν λειτουργείς.
Τα κολλάς προσεχτικά και βλέπεις τα σημάδια
που δεν φεύγουν ποτέ.
Κι είσαι τόσο άσχημος στην αποτύπωση
τόσης μαρτυρίας θανάτου.
Τρομάζεις, θες να ουρλιάξεις
μα οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει ν' ακούν
όσα δεν τους αρέσουν.
Και συνεχίζεις μόνος....
Βουβός, άσχημος και μόνος....
(photo downgraf)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου