Ελένη εγώ
Ελένη εσύ
Ελένη αυτή
Ελένη εμείς....
Σηκωθείτε,
πλύντε τις κόρες σας, μυρώστε τις.
Φορέστε τους την πιο ωραία νυχτικιά
κι ύστερα στείλτε τις
στης αισχύνης το ξάγναντο
βορά στα άρρωστα θεριά
στα πεινασμένα όρνεα.
Σπεύστε,
γδύστε τις άρρωστες, τις ορφανές
τις άλαλες, τις παραμελημένες.
Βάψτε με κοκκινάδι
τα χείλη της πληγωμένης τους ψυχής
και χαλαλίστε τις
στα βδελυρά σαγόνια κάθε ύαινας.
Κουρέλια κάντε τα όχι τους,
τραγούδι τις κραυγές τους.
Χωρούν τα τάρταρα όνειρα και κουφάρια.
Μινώταυροι σωρό, Νέρωνες
και Πάνες τραγοπόδαροι
στα φλογισμένα σκέλια σας
η φύση λοιδορειται.
Κι είναι μαβιά τα δάκρυα της γης
απύθμενο της λύπης το πηγάδι.
Μια οιμωγή, μια προσευχή,
μία κραυγή...
Ελένη εγώ
Ελένη εσύ
Ελένη αυτή
Ελένη εμείς...
Θεέ μου, Ελένη όλοι εμείς.
Ορθώθηκε μια φωνή ν' αγκαλιάσει τον πόνο
να στιγματίσει τ' άδικο, πέσαν να τη σκυλέψουν.
Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου