Εθελοντής της καρδιάς σου δηλώνω
στην εποχή των γκρίζων
καιρών.
Που το κρύο τρυπάει
σαν βελόνα
και ματώνει από τα
νύχια θεριών.
Θα κρυώσεις απ'τη γύμνια
που κράτησες
το κλουβί σου είναι μια
συντροφιά.
Και τα δάκρυα κυλάνε
ολομόναχα
σ' ένα κόσμο που ζει
στα τυφλά.
Ποιητής θα γίνω για
χάρη σου
και με λέξεις θα πλάθω
τον κόσμο.
Να ζεστάνω αυτά που
παγώσανε.
Να γελάσεις.
Αυτό εύχομαι μόνο.
Εκλεκτή της καρδιάς μου
σε φώναξα
χρυσολάμπεις σαν
λέξεις καρδιάς.
Σαν σεντόνι γεμάτο αισθήματα
σε σκεπάζω να μην
μου πονάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου