Φύτεψα τριανταφυλλιά
Στην άκρη στο παρτέρι
Ευωδιαστά τριαντάφυλλα
Να φτάνεις με το χέρι
Της έβαλα και πέργκολα
Τα κλώνια της να μπλέξει
Περίτεχνο το ξύλο της
Μήπως και πεις μια λέξη
Πρωί πρωί την πότιζα
Τα βράδια της μιλούσα
Πότε τα τριαντάφυλλα
Ρωτούσα καρτερούσα
Με πόση χάρη κλάρωνε
Μια πιθαμή τα βράδια
Ότι θ' ανθίσει μου 'δειχνε
Πολύ καλά σημάδια
Περνούσες και σε κοίταζα
Ν' ανθίσει της μιλούσα
Ν' ανοίξει τα μπουμπούκια της
Τις ώρες πια μετρούσα
Έκοβα τα τριαντάφυλλα
Τα μισοανοιγμένα
Στο δρόμο σου τα έβαζα
Γράφοντας "από μένα"
Είχανε χρώμα κόκκινο
Αγάπη ευωδιάζαν
Να μου μιλήσεις το 'βλέπα
Σε πειρασμό σε βάζαν
Τελειώσαν τα τριαντάφυλλα
Όμως δεν είπες λέξη.....
Λες και αγκάθια μέσα μου
Σε πέργκολα είχαν πλέξει
Εσύ κοντοστεκόσουνα
Την πέργκολα κοιτούσες
Κι' εγώ αναρωτιόμουνα
Γιατί χαμογελούσες
Το άλλο βράδυ πέρασες
Τριαντάφυλλα κρατούσες
Στον δρόμο μου τα έβαλες
Στα μάτια με κοιτούσες
Με την ελπίδα στην καρδιά
Βγήκα να τα μαζέψω
Στην ορφανή την πέργκολα
Στολίδια να τα πλέξω
Ήτανε κατακόκκινα
Κι' ευωδιαστά συνάμα
Μου είχες γράψει σ' αγαπώ
Με μια καρδιά αντάμα
Σε λέγαν Τριανταφυλλιά
Μου είπες το ίδιο βράδυ
Κάτω απ' άνθη πέργκολας
Στων αστεριών το χάδι. -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου