Ξόδεψα την ζωή μου,
στα μονοπάτια της μοναξιάς.
Μ'ανάμεικτα συναισθήματα
κι εκφράσεις λύπης και χαράς.
Την αγαπώ την μοναξιά.
Όσο αγαπώ τον άνθρωπο.
Ασυμβίβαστη κι ανυποχώρητη,
μπροστά στης ζωής τις προκλήσεις.
Ανείπωτα χαρούμενη κι ευτυχισμένη,
στης αγάπης,τις όμορφες προσκλήσεις.
Ξεπερνώ τα όρια της ζωής,
συγκρατώντας την καρδιά,να μην χτυπά.
Η φλόγα του έρωτα και η ηδονή,
δονούν και φλέγουν το κορμί.
Παλεύουν με την τρυφεράδα,
την αγάπη και το άγγιγμα,
που βγαίνουνε απ'την ψυχή.
Η αναμέτρηση είναι σκληρή.
Θέλει στ'αλήθεια αντοχή.
Με λύτρωση,μ'απαντοχή,
με συντροφιά την μοναξιά,
φθάνω ακόμη πιο ψηλά.
Άσειστη μένει η καρδιά
και πόνο μέσα δεν κρατά.
Φώλιασε τώρα κι η χαρά,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου