Ξελογιάζουν μύριες ανάσες το είναι μας
καυτά ηδονίζουν τα κύτταρά μας.
Η φαντασία πήρε σάρκα και οστά
σε σώμα μεταλλάχτηκε ο πηλός
παντού μυρωδιές λεβάντας και γιασεμιών.
Ζωντάνεψαν τα πυρίμορφα Αγάλματα
στα δυο το σύμπαν γοργά δίπλωσε
κι η κλεψύδρα αγκάλιασε τη λύτρωση.
Τα φιλιά ξεντύθηκαν κι αμόλησαν
ροδοπέταλα καρφιά στα γυμνά κορμιά μας.
Φιλιούνται τα όνειρα ξενυχτισμένα
αγωνιώντας στη φέξη της μέρας.
Ντυμένα φωτιά τα σώματά μας
κάτω απ’ την αραχνοΰφαντη αλμύρα
στάζουν έρωτα σ’ αέναο σαγηνευτικό λίκνισμα.
Στο βωμό του πάθους η ώρα της σπονδής ανέτειλε
ο σπόρος άνοιξε και πλημμύρισε χυμούς
στο σεντόνι της μετάληψης
σπαρακτικοί ήχοι υμνούν το ντελίριο της στιγμής
πέρλες φεγγάρινες κεντούν τα ξωτικά στους πόθους μας.
Είναι που στα κλειστά μάτια μας αλήτεψε ο κόσμος
είναι που ταξίδεψαν οι ψυχές μας στο επέκεινα
είναι που ο θάνατος δείλιασε στην ομορφάδα της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου