Ταξίδι... Βαρβάρα Κατσιάνου.

Λαχτάρησε ταξίδι η ψυχή να φύγει,να πετάξει !
Φτερά ν'ανοίξει χωρίς αποσκευές,έτσι,μονάχη. 
Χρόνο δεν έχει να σκεφθεί που ακριβώς πηγαίνει
Προορισμός της,μια ήρεμη, Ελληνικής γης άκρη.

Φτερά έβαλε στο όνειρο το κρέμασε ψηλά
και μία γαλανή κορδέλα στολισμένη γιασεμιά
έτσι μέχρι κάτω να κρέμεται, να την γειώνει,
να ακουμπά στην μάνα γη άμα διπλώνει τα φτερά. 

Δώσε αέρα της καρδιάς,για τα μεγάλα είναι φτιαγμένη.
Μέχρι να ακουμπήσει το λαμπερό αυτό αστέρι που στοχεύει!
Άστρο πολύχρωμου,καλοκαιριάτικου,παραδεισένιου ουρανού,
με άλλη ματιά,με νέα ζωντάνια στην ζωή να οδεύει. 

Ζωή δική μου,δικά μου βήματα, τον ουρανό μου,διαλέγω εγώ.
Ό,τι πιστεύω,αισιόδοξα και ελεύθερα,με πείσμα ακολουθώ. 
Πικρές οι σειρήνες σε ό,τι διδαχθήκαμε βάζουν φραγμό.
Σαν άλλος Οδυσσέας κλείνω τα αυτιά μου
πορείας αέναης ίχνη πατώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου