Τούτη η ριμάδα η ζωή, κρατάει μόνο λίγο,
Μία μεγάλη αναπνοή, στο πι και φι θα φύγω.
Πάει και τούτη η στιγμή, βαραίνει το κορμί μου,
Δίχως αιτία κι αφορμή, λιγόστεψε η ζωή μου.
Στο διάβα του με τον καιρό, σημάδια αφήνει ο χρόνος,
Έρχεσαι μόνος σου μωρό και φεύγεις πάλι, μόνος.
Το γράφει η μοίρα μας μαθές, απ’ τη στιγμή της γέννας,
Έτσι μας έφυγε προχθές, ο Κύριος «Κανένας».
Είχε ωραίο παρελθόν, χιλιάδες κατακτήσεις,
Φεύγει κι αφήνει στο παρόν, ωραίες αναμνήσεις.
Του άρεσε ο «πισινός», των θηλυκών τα στήθη,
Η διαδρομή του «Κανενός», πολύ συν-εζητήθη.
Τώρα, μαρμάρινος Σταυρός, γράφει για τον «Κανένα»,
Ενθάδε κείται η σορός, η «λάσπη»… του «Καθένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου