Κι' απόψε, ξεδιάντροπα , με το.."ετσι θέλω", περιφέρεσαι
στο μυαλό μου και χάνω την ανάσα μου.
Κι' απόψε, θα.....
διανυκτερεύεις αυθαίρετα, στ' όνειρά μου κι' αλλιώς να κάνω
δεν μπορώ, αφού αναγκαία μου έγινες εξάρτηση και οπαδός
της ουτοπίας εγώ, σαν ένας δεύτερος Πάμπλο,
π ώ ς, τα αισθήματά μου, να συγκρατήσω ?
Αυτοτραυματίζομαι
και παλεύω με τους..δαίμονές μου, εξακολουθείς όμως
τη σκέψη μου να βασανίζεις και στις σιωπές μου να κυριαρχείς.
Μου λείπει το..οξυγόνο σου.
Ψάχνω στο σκοτάδι της νύχτας που πέφτει... τη..μορφή σου.
Αγγιξες τον ουρανό μου κι ' εγώ σου χάρισα τ' αστέρια μου !
Κι' απόψε να
χάνομαι πάλι, ξανά και ξανά..μέσα σε ...όνειρα νύχτας
καλοκαιρινής μ' ένα φεγγαρι που ολοένα λιγοστεύει
και γίνομαι ήχος για να ακούσεις το τραγούδι μου...
Και γίνομαι αίσθηση ανεπαίσθητη τ' αέρα, για να με νιώσεις
σαν ...χάδι τρυφερό, στα μαλλιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου