Κι όμως αντέχω... Έλενα Μαυροειδή.

Δύο ποτήρια κόκκινο κρασί

και σε περίμενα ,

στράγγιξα στα χείλη

όλη την πίκρα

της απουσίας σου κι απόψε ...

Με ψευδαισθήσεις γέμισα

το άδειο μου μυαλό ,

για να υπάρχεις μόνο εσύ ...

Και σε θωρώ

σαν ρόδο κόκκινο στο βάζο ,

σαν παθιασμένος έρωτας ,

να στέκεσαι εκει ακίνητος ,

στο κατώφλι της προσμονής ...

Κι όμως αντέχω ,

κάθε φορά

την ίδια ώρα

ίδιο σκηνικό ,

κι οι ελπίδες να κοιτούν ειρωνικά

την δική μου φιγούρα ,

που απέμεινε χωρίς ζωή ,

γιατί είχε μάθει

μέσα από σένα να ζει ...

Elena Mavroidi