Σήμερα τα φώτα... Κτενά Ρούλα.

Έπιασε ο παπά Νικόλας την αγιαστούρα,και βάλθηκε ο δόλιος

μόνος να διώξει τους καλικάντζαρους απ' τον κόσμο.

Πολλοί οι καλικάντζαροι, μόνος του αυτός ..

Βάλε θεέ και εσύ ένα χεράκι!

Δεν βλέπεις που βαλθήκανε όλοι να μας εξαφανίσουνε?

Μήνες τώρα κλειστή η εκκλησιά, λιβάνι δεν μυρίζει,

δεν πρόλαβες Χριστέ να γεννηθείς

και πιάσανε να φτιάχνουν κιόλας τα καρφιά για το σταυρό Σου!

Και Εσύ,όλο να τους συγχωρνάς ,κι αυτοί όλο να πληθαίνουν

και να απλώνονται.. Εν Ιορδάνη,βαπτιζομένου σου Κύριε.....

Ούτε ο Ιορδάνης δεν φτάνει να ξεπλύνει τα ανθρώπινα,

σκέφτεται ο ιερέας κοιτώντας με θλίψη την άδεια εκκλησιά

και θυμιατίζει ώσπου ο καπνός απ'το λιβανιστήρι να καλύψει

το κενό της απουσίας των ανθρώπων.

Μιά γέρικη φιγούρα προβάλλει στην πόρτα διστακτικά,να μπει,

να μην μπει.. Η ανάσα κοφτή πίσω από την μάσκα

(το γεύτηκε και αυτό στη ζήση του) .

Με τρεμάμενο χέρι βγάζει την τραγιάσκα και μπαίνει

αναζητώντας με το βλέμμα την συγκατάθεση του παπά Νικόλα.

_ Πέρνα κυρ Αναστάση ..του λέει ο ιερέας από τον άμβωνα..

μόνοι μας είμαστε, κάτσε όπου θέλεις.

Στάθηκε μπρος στην Παναγιά , έκανε τον σταυρό του, άναψε

κεράκι για τους απόντες και με σταθερό βήμα πλησίασε την

θέση του ψάλτη. Εδω θα κάτσω σήμερα παππούλη,..

απάντησε βγάζοντας την μάσκα απ'το πρόσωπο..

Σήμερα δεν θα ψάλλεις μόνος....

Η της Τριάδος εφανερώθει προσκύνηση.....

Έψαλαν με πάθος, δυνατά,να φτάσει η φωνή τους ψηλά στους

ουρανούς,να ακούει ο Χριστός μας πως δεν τον έχουν απαρνηθεί

όλοι οι άνθρωποι. Λούφαξαν οι καλικάντζαροι,να μην βραχούν με

αγιασμένο ύδωρ, κρύφτηκαν στα έγκατα της γης ,

έπιασαν πάλι το πριόνι.....

Κτενά Ρούλα