Στην πλώρη του ορίζοντα
δεν μπορώ να κάτσω ούτε λεπτό
Μου αφαίρεσαν το δικαίωμα
να καταναλωθώ όπως εγώ νομίζω
Τι να την κάνω την αιωνιότητα που ξαγρυπνά…
Η τύχη η δική μου είναι έγκλειστη
εδώ και καιρό
Κόλλησε στη μαρμαρυγή του χρόνου
κι αφουγκράζεται δριμύτερες καταστάσεις
που δεν εύχεται να ζήσω
Αλλά κι η σκέψη μου παραμένει ασυντόνιστη
χωρίς να βολεύεται μες στις μεταβολές
Η καύση ονείρων που δεν άκουγες ποτέ σου
τώρα συμβαίνει καθημερινά
Κι από πού να κρατηθώ;
Γιώργος Ελ. Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου