Είναι πικρό τον ήλιο να σβήσεις
τον όρκο τόσο γοργά ν’ αθετήσεις.
Είναι πικρό να στερήσεις το χάδι
ο πόνος βουβός ως να ήμουν στον Άδη.
Κι αν μου πεις το σ’ αγαπώ όπως πρώτα
θε ν’ ανάψεις της Σελήνης μου τα φώτα.
Έλα τώρα κοντά μου αστέρι
αύριο φεύγω, η καρδιά σου το ξέρει.
Κι αν ρωτήσεις ως που πήγα για να σε βρω
θε να σου χτίσω ξανά την πλάση κοντά στο θεό.
Ως να είμαι της μοίρας το θύμα
κλείσε τα μάτια και κόψε το νήμα.
Στερνή φορά είν’ που στο λέω
φεύγω μακριά, στον Άδη θα κλαίω.
Ως να έχει τι το δαιμονικόν η τελευταία η λέξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου