Μι’ αχτίδα ανησυχίας τρύπωσε
στης μοναξιάς τα παρασκήνια.
Τα φώτα της πόλης έσβησαν,
τα χειροκροτήματα αποτραβήχτηκαν
στα όνειρα της παλίρροιας
Τέλειωσε η παράσταση!
Γυμνοί κι ατόφιοι μείναμε,
ονειροπόλοι του ακατόρθωτου
κι ανύπαρκτου καιρού.
Υποδυθήκαμε καλά τους ρόλους μας,
στη σκηνή του έρωτά.!
Χάσαμε στη μετάφραση.!
Το έργο κατέβηκε θριαμβευτικά.
Φωτογραφίες στιγμών πεταμένες
ταξιδεύουν στα δάκρυα της βροχής.
Η νύχτα κουράστηκε να περπατάει
κι ολοι οι δρόμοι οδηγούν στο ανελέητο Αύριο.
Ξημερώνει!
Από την "υπό έκδοση Ποιητικής συλλογής μου
" Αράδες καρδιάς "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου