Έμεινα μόνος στης νύχτας το έρεβος.
Τίποτα δεν θυμάσαι.
Πώς χώρεσαν όλα σε ένα σου ψέμα!
Ήμασταν μόνο οι δυό μας στον απέραντο κόσμο.
Πανοπλία αδιαπέραστη η αγάπη.
Ένα κενό στης σκεπής τον φεγγίτη,
πώς παραβίασε ανάμεσά μας, το άβατο
Πέφτει βροχή στις βαριές κλειδαριές μου
και η δροσιά μουλιάζει το σώμα μου.
Η ψυχή μου είναι κρύα, χωρίς την δική σου αγκαλιά
Πίσω από σιδερόφρακτες λέξεις,
κανείς δεν αφήνει να μπω.
Ω αστραπή ,στα σκοτάδια μου φέξε.
Σ'ένα χαμόγελο ψάχνω το αστέρι μας,
Σ'ένα φιλί το φεγγάρι.
Πανοπλία αδιαπέραστη η αγάπη.
Πώς άφησες κενό ανάμεσά μας
Βρέχει στις βαριές κλειδαριές μου,
η βροχή μουλιάζει το σώμα μου
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου