Εκείνη η άλλη άνοιξη... Εύα Κοτσίκου.

Ναι. Να έρθει η άνοιξη. Αυτό θέλω. Αλλά όχι εκείνη που έρχεται

και φεύγει χωρίς καλά καλά να το πάρουμε είδηση.

Όχι εκείνη που τον Μάρτιο έρχεται η Δ.Ε.Η.,τον Απρίλιο το νερό

και το Μάιο η δόση του δανείου.

Όχι εκείνη που, πριν ακόμα τινάξουμε τον χειμώνα από πάνω

μας, περνάει ξυστά από την καθημερινότητά μας και

βρισκόμαστε να λιώνουμε στη ζέστη του Ιουλίου.

Η άλλη. Εκείνη που ησυχάζει τις ψυχές μας.

Που φτιάχνουμε το «Μάρτη» και φοράμε.

Το Μαγιάτικο στεφάνι και κρεμάμε.

Η άλλη, που παρατηρούμε τα χελιδόνια να έρχονται

και να φτιάχνουνε φωλιές.

Και που πίνουμε ελληνικό καφέ στο τραπέζι με το λευκό

τραπεζομάντηλο ενώ η πρωινή δροσούλα μπαίνει απ΄το

παράθυρο. Που κοντοστέκεται λίγο να την απολαύσουμε.

Που βλέπουμε τις αμυγδαλιές να ανθίζουν.

Η άλλη...εκείνη που κρατούσε κάποτε τρεις ολόκληρους μήνες.

Τότε που η ζωή μας δεν έτρεχε πιο γρήγορα από εμάς.

Ευαναγνώσματα Εύα Κοτσίκου