Ὅταν τὸ δάκρυ τρέχει στὰ μάτια ἑνὸς μικροῦ θεοῦ
Τὴν ἰδία ὥρα κι ἡ ψυχὴ τοῦ κόσμου κλαίει
Μοιάζει διαμάντι ἀπ' τὰ βάθη κοσμικου ὠκεανοῦ
Προτου πετάξει κλαίει ἡ ψυχὴ σὰν περιστέρι
Μα στὸ χαμόγελο ἑνὸς παιδιοῦ
Ὁ κόσμος λάμπει
Ποσ’ ὀμορφαίνει αυτος πολυ
Καινουργιος μοιάζει
Μὰ στὸ χαμόγελο ἑνὸς παιδιοῦ
Τροχιὰ η γῆ ἀλλάζει
Μολις τὸ κλάμα σταματᾶ
Κι ἡ βρύση πιὰ δὲν στάζει
Ὅταν τὸ δάκρυ τρέχει στὰ μάτια ἑνὸς μικροῦ θεοῦ
Απ τα ουρανια σβηνει πεφτει ένα αστερι
ἡ ματιὰ τοῦ σπάει τὸ κρύσταλλο φακοῦ
Μ’ ἕνα παράπονο στὸ βλέμμα ὅλα τα λέει
Μὰ στὸ χαμόγελο ἑνὸς παιδιοῦ
Τροχιὰ η γῆ ἀλλάζει
Μολις τὸ κλάμα σταματᾶ
Κι ἡ βρύση πιὰ δὲν στάζει
Δες στὸ χαμόγελο ἑνὸς παιδιοῦ
Ὁ κόσμος λάμπει
Πως ὀμορφαίνει αυτος πολυ
ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου