Θα ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα
κανένας δε κοιμόταν όλοι αγρυπνούσαν
σαν από ένστικτο αλάθητο κάτι περίμεναν
άδειες οι μέρες και οι στιγμές φυλλοροούσαν.
Κάτι περίμεναν,νάρθει απόψε μυστικά
μέσα στης νύχτας τα σκοτάδια
αρματωμένοι από τα παλιά
με την σαλή τους την αυθάδεια
να ξαναστήσουνε χορό
πάνω στα μαρμαρένια μας αλώνια
της ανδρείας και της λεβεντιάς
να δώσουνε μαθήματα αιώνια.
Και στης νυχτιάς την σιγαλιά
καλούν αγέρωχοι κραυγάζοντας μηνύματα
στην ιστορία πίσω χρόνια πολλά γυρίζοντας
σφυγμομετρώντας θαρραλέα βήματα.
Νύχτα πετούν οι αετοί μεσούρανα
νύχτα αετόψυχους που να τους μοιάζουν ψάχνουν
φυσούν ατρόμητο αέρα με το χνώτο τους
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου