Το δικό μου παραμύθι... Ιωάννα Καγκαρά.

Σου αρέσουν τα παραμύθια μου είπες.

Θέλεις να σου πω ένα.

-Το δικό μου παραμύθι είναι μόνο θάλασσα φίλε μου.

-Αυτή θα είναι εκεί να με περιμένει

για να μου διώξει όλες τις άσχημες σκέψεις.

Αυτή θα μου αρωματίσει τη γαλήνη που θα είμαι κοντά της.

Κάπου εκεί θα χαθώ στο γαλάζιο της και όταν θα περνάει

κάποιο καράβι θα σκέφτομαι.

-Πόσο μακριά ταξιδεύεις, χωρίς να περάσεις από δίπλα μου

για να ταράξεις το δικό μου όνειρο.

-Θέλω να μπορώ να κολυμπάω στην αγκαλιά της

και να λούζομαι την αλμύρα της.

-Ξέρεις πόσες φορές με άκουσε να κλαίω

και το μόνο που έκανε ,ήταν να

μου παίζει μουσική με

τα κύματα της;

-Ξέρεις πόσες φορές με πήρε στην αγκαλιά

της και με νανούρισε;

-Ξυπόλητη πάνω στην καυτή άμμο της και με

έκανε να νιώθω ένα ανέμελο παιδί;

Να παίζω και να χαμογελάω με

τις παιδικές μου αναμνήσεις.

Γιατί είναι παιχνιδιάρα η κυρά μου και η αρχόντισσα μου.

-Που να ξέρεις εσύ από

τέτοια παραμύθια.

Η θάλασσα μου

δεν είναι φίλε μου

Εγώ και εσύ.

Είναι εγώ και αυτή

που γινόμαστε ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΔΎΟ.

Joanna Kagara