Το Μυστικό Μου... Χάρης Παπασάββας.

Σαν έφυγες , το μυστικό της ψυχής μου

χάντρα το έκανες στο κομπολόι της ζωής σου,

και τώρα το παρελθόν μου

στην άυλη φυλακή χαράζει το κενό.

Το ’κλεψαν μικρά παιδιά σαν βλάστησε

η γαλήνη και παίζανε στα ερείπια

με την αγαθοεργή ψυχή μου.

Οι αναμνήσεις μου ποτάμια

γάργαρα νερά ,με ξεπλανεύουν ,

δεν θέλουν μες τον οίκτο να πεθαίνουν.

Ω, πως γίνανε όλα στάχτη σε μια νυχτιά

κι εγώ αδέσποτο σκυλί τριγυρνώ

μες στο θάμπωμα το σιωπηρό

να ψάχνω στα χαμένα μια χιμαιρική παρουσία,

μοιράζοντας αγάπη στον καθένα.

Απ’ το ανοιχτό παράθυρο του ουράνιου τόξου

στο χρώμα της νοσταλγίας το βλέμμα στεγασμένο

να ξεπροβάλλει στα γεννητούρια της αυγής

η λευκή σου οπτασία περιμένω.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ