Μ'ένα τιμόνι μες τους
δρόμους τριγυρνάω
και το ταξίδι πάλι
μόνος το τραβάω
Κανείς δεν ρώτησε
πώς ζω μες στο ξενύχτι
μοιάζει με τρέλα στη
ψυχή ενός αλήτη.
Με τα φανάρια ταξιδεύω
σαν τον κλέφτη
και η ζωή μου μοιάζει
κόλαση του ψεύτη
Σαν ερημίτης στέκω
μέσα μου ,στο θρόνο
και σαν σκουπίδι κάθε
γύναιο φορτώνω.
Σε κάθε στάση φτιάχνω
εκεί μια ιστορία
Γι'αυτήν την πόρνη τη
ζωή για εμπειρία.
Στα πεζοδρόμια καλπάζω
την ψυχή μου
και για παρέα το ποτό
και η δύναμη μου.
Τόσα χιλιόμετρα γκαζόνω
και είμαι μόνος
του νταλικέρη είναι
αμέτρητος ο χρόνος
Και το τιμόνι έχω μόνο
για παρέα
και να φιλτράρω τα
χιλιόμετρα γενναία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου