Ξαφνικά χάνεται το οξυγόνο ,
δεν παίρνεις ανάσα ,
δεν έχεις φωνή
Κτυπάς με δύναμη τα χέρια στο στήθος ,
νοιώθεις να χάνεσαι
Δεν είναι εύκολος ο θάνατος από ασφυξία
Πέρυσι σαν σήμερα
Από το κρεββάτι του νοσοκομείου
βρέθηκα στο σκοτεινό τούνελ .
Στ αυτιά μου μια απελπισμένη φωνή
´ Τη χάνουμε . Τη χάνουμε ´
Κινηματογραφική ταινία σε γρήγορο ρυθμό
όλη μου η ζωή
πέρασε μπροστά από τα μάτια μου
Σε όλα τούτα , μια φιγούρα πρωταγωνιστεί
που εκτός από μένα , δεν έχει άλλον
Θα μείνει μόνος στον κόσμο .
Ο γιός μου !!!
´ Τη χάνουμε ´ φωνάζει η ίδια φωνή
και νοιώθω έναν ογκόλιθο στο στήθος
Θέλω να φωνάξω πως είμαι εδώ
ακούω , αισθάνομαι
μα δεν έχω φωνή
Προχωρώ μες το τούνελ
δεν ξέρω για πόσο
Ξαφνικά , ένοιωσα οξυγόνο
στους πνεύμονες , άνοιξα τα μάτια
και κοιμήθηκα ήσυχη
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου