Κάνε με δική σου... Αννα Ζανιδακη.

Δε θέλω να μ αφήσεις ,να νιώσω άλλου χάδι ,άλλο άγγιγμα και
άλλη ανάσα. Θέλω τη δική σου και μόνο ,να τη νιώθω καυτή και
να δραστηριοποιεί το είναι μου , χωρίς να το συνθλίβει και
να το κατακερματίζει. Παρακαλώ τη μούσα μου , να μη μ αφήσει
να νιώσω την εγκατάλειψή της και να μη νιώσει και η ίδια
φυσικά, τη δική απόρριψη και εθελούσια έξοδό μου , απ τα
κιτάπια και τα εδάφιά της . Ζητώ συνέχεια να με ζεσταίνει με τα
χνώτα των φθόγγων της και να με σκεπάζει με τα γραμματικά
της φαινόμενα , υπό το φως και τη λάμψη , εκείνων των
θαυμαστικών της και εκείνης της απορίας,των ερωτηματικών της.
Στέκομαι και θέλω να της ηγηθώ και να προηγηθεί όμως ,
το δικό της κεκτημένο απέναντί μου ,χωρίς να φανεί το μέγεθος
του κάλλους της υπεροχής της και απόλυτής της επιρροής κι
επίδρασης , απέναντί μου , στο νου και στην καρδιά μου .
Προσμένω τα πάντα της , της γραφής , της ιδέας ,εκείνους τους
εναγκαλισμούς που δε θέλω να υφάνουν τους ιστούς της
αράχνης του εγκλωβισμού μου ,παρά να ξεσηκώσουν και
επαναδραστηριοποιήσουν , τους δικούς μου ιμένες ,αγγεία και
ποθητά σημεία των νευρώνων του εγκεφάλου μου , για μέθεξη
και ολοζώντανή μου ταύτιση και υπόσταση με τη δική της .
Αγκάλιασέ με σφιχτά της φωνάζω και δε θα της αφήσω το
παραμικρό εδάφιο στην αποτύπωσή της ,που να αποτελέσει
εκμηδενικστικό παράγοντα και κίνητρο , προς εκφοβισμό μου,
προς αποτροπή μου ,ακόμα και προς εγκατάλειψή μου ή ακόμα
και δικών μου κομματιών ,ψυχής, νου και καρδιάς, απέναντί της.
Εραστές , μιας τελετουργικής πράξης , ενός λυτρωτικού
αποκαθηλωτικού εναρμονισθμού , σε ταραχώδεις κοιλάδες ,
πεδιάδες και όρη ,άγρια και εξαγριωμένα θηρία , να διώκουν
και να επιδιώκουν τον αφανισμό της και μαζί με το δικό της και
το δικό μου μετέπειτα ανυπαρξιακό χωροχρόνο μαζί της .

Αννα Ζανιδακη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου