Μια Άνοιξη δειλή... Άννα Γεωργαλή.

Μια Άνοιξη δειλή στέκει

μπροστά στα κλειστά παράθυρα

βουτηγμένη στην χαρμολύπη

προσμένοντας τα στωικά ν'ανοίξουν

μας τάζει μεταξωτές ουρανοθάλασσες

και γαλάζια αεράκια

φρεσκάδα από αύρα θαλασσινή

βότανα κι αγριόχορτα πλημμύρα

παπαρούνες,ζουμπούλια

φασκόμηλο και μέντα

μέλισσες ν'ανθίζουν στον αέρα

τα πουλιά να φιλιούνται στον ήλιο

πορφυρά μακρόσυρτα δειλινά

να μας καταπίνουν στον μυστηριακό βυθό τους

οι γρύλοι να μουρμουρίζουν ανυποψίαστοι

ως τα χαρακώματα της έκθαμβης ανατολής,

μας τάζει πως θα φυτέψει αχτίδες χρυσές

να σπάνε πάνω τους οι βαριές σκέψεις

σε ασημωμένες τρυφερότητες

ο κόσμος ζυμωμένος με δάκρυα και δοκιμασίες

θα γιάνει τις λαβωματιές

θα βαφτεί κόκκινος σαν ζουμερό κεράσι

το βλέμμα του θα γλυκάνει

και σφυρίζοντας με παλμό

θα ρυθμίσει τα καινούργια φτερά του

προορισμένος να μπει ξανά στη θέση του

δηλώνοντας παρών σε μια υπόσχεση

που ακούγεται στα δρομάκια

πως μαζί της θα γίνουμε δραπέτες του χειμώνα

θα συμφιλιωθούμε με τις φευγάτες Κυριακές

και θα μεθύσουμε με αγκαλιές αγάπης...!

~ Άννα Γεωργαλή ~

Μια καλοπόρευτη εβδομάδα να περάσουμε

(Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Φωτεινής Παππά

και την ευχαριστώ θερμά για την συμπόρευση)