Πόσο το Ήθελα... Δημήτρης Κεραμίδας.

Πώς θά ήθελα νά έχω
γνώση νάν'αληθινή :
Απ'τόν πονεμένο στίχο
νάβγαζα τόν ποιητή *
Αυτόν που τόσα έχει γράψει
ύμνους γι'αγαπη γιά πουλιά !
Αυτός μόνος πού'χει κλάψει
πνιγμένος μεσ'τήν μοναξιά.
Τόν ποιητή πού έχει βάλει
λέξεις βιολέτες-~μενεξιά
περβόλι τά ποιήματα του
νά κελαηδούνε τά πουλιά *
Αυτός πούγραψε γιά δάση
γιά θάλασσες καί ουρανό *
Τ'ανθρώπινα όλα τά πάθη
τραγουδούσε στό βουνό:
Στούς στίχους νά σεργιανάω
τόν ποιητή θέλω νά δώ
Λέξεις, φράσεις του μετράω
εκεί μέσα θά τόν βρώ ....
Τόν ποιητή πού έζησε
καί φτώχεια τί θά πεί ...
Κουράστηκε ξεπέζεψε
στού χάρου την αυλή :
Αυτόν τόν ποιητή ζητώ
καί θά τόν συναντήσω
πάντα θά τόν αναζητώ
ώς ότου ξεψυχήσω *
Δημήτρης Κεραμίδας
Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου