Εμένα , ψάχνω...
Πια είμαι ;;;
Δεν ξέρω που Με έχασα....
Την ημέρα που γεννήθηκα:::
Η τη μέρα που υιοθετήθηκα:::
Η μάνα με παράτησε
νεογνό σε μια πόρτα.
Κραυγή αγωνίας ,δάκρυ
να βρω ένα χάδι ...
Κοιτάω αριστερά , δεξιά.
Δεν έχω κανέναν δίπλα μου
Απογοητευμένη
και παραμελημένη στ' αζήτητα
περιμένω .....περιμένω....την αποδοχή
κάποιου "γονέα"...
Όλοι με απορρίπτουν.
Παρέα μου μόνο η πίστη ,
αναμένοντας σε νεκρή ζώνη,
μας χαρακώνει ο χρόνος...
Τα βάρη να κυρτώνουν τους
ώμους μου και η
ελπίδα , να παίζετε
στα ζάρια , στην
μπαρμπουτιέρα
Ντίνα Μήλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου