Το «θαυματουργό τους» λάθος μας…
«Αφέντες και δούλοι μαζί ούλοι»
Πάντα η ζωή με πήγαινε
στης γνώσης το στρατί,
μα εγώ πάντα ξεστράτιζα
πιο δω,
πιο πέρα και πιο κει…
…από ποιον ντύνεται…?
…για ποιόν στολίζεται …?
Με τα διότι και τα γιατί,
απατούσα κάθε γνώση,
δεδομένη, παστρική…
Γνώση, είσαι της παιδικότητας μου
και της εφηβείας μου οι αναστεναγμοι,
σαν την πανέμορφη
πρώτη αγάπη μου τη μοναδική,
που άφηνα για χάρη της,
κάθε άλλη καλλονή..
Μα όταν δεν κολυμπούσε μέσα μου,
σε άλλες θάλασσες αναζητούσα
γοργόνα με φτερά
και δυό πόδια
με μάτια και στα πισινά
μ όλο το κόσμο μέσα στη δική της καρδιά !!!
Γνώση που να με ταξιδεύει
στη ζωή της Πηνελόπης την προσμονή,
στο Βασίλειο κάθε δουλευτή…
Η Οδύσσεια ξανά για την Ιθάκη
της Ανθρωπότητας απ΄ την αρχή…
Κάθε γνώση δίνει απάντηση
στο ερώτημα το γνωστό,
Πως και γιατί ο άνθρωπος σηκώθηκε
απ’ τα τέσσερα στα δυό…?
Γνώση που φώτισες σαν σπίθα
κάθε ανθρώπινη σκέψη.
Από τη σπίθα έγινες φωτιά και ζέστανες
κι ανέθρεψες κάθε γενιά ,
4
όταν σήκωσε το σώμα της
και το πνεύμα της ψηλά…
Ένωσες όλες τις ανθρώπινες παλάμες,
γύρω απ της αξίνας ,
τις ζωοφόρες χάρες,
της αδούλωτης δούλεψης την προκοπή…
Κι εκεί που κάθε σκέψη σκοτεινή,
την έσκιζαν άγνωστες
φονικές τ΄ ουρανού χαρακιές,
με κεραυνούς και αστραπές,
στην κοπριά του φόβου ,
φύτρωσαν απόκοσμες
κι εγκόσμιες γνώσεις παστρικές…
Όλων των γουρουνιών οι βρομιές…
που πνίγονται οι « ιδιόκτητες ζωές…»,
του μόχθου οι ανέστιες ζωές.
Στις λάσπες της ιστορίας
οι ανθρώπινες πατημασιές…
Μυθική γένεση των πιο χυδαίων
κι απάνθρωπων ιδεών και δεισιδαιμονιών
έπλασε κατ΄ εικόνα και ομοίωση,
τα βασίλεια των χάρτινων
επουράνιων κι επίγειων θεών,
για να ‘χει η ανθρωπότητα
χίμαιρες να κυνηγά,
και όχι το ζωογόνο παρόν
και το φωτεινό μέλλον
για τα δικά της παιδιά…
κι έτσι ,
η κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωση
με τις ανάγκες κάθε δουλευτή,
είναι πια,
κάθε γνώση ζωτική,
σαν μπουκιά ψωμί μοσχοβολιστή,
ουρανός και γη,
τα φτερά κάθε σκέψης για το πλανήτη,
για κάθε ζωή,
κι ελευθερώτρια σαν την κάθε ακτίνα
του ήλιου τ΄ατσάλινο σπαθί…
κι αν υπάρχει ένα «θαυματουργό τους» λάθος
που ’χουν φυτέψει
-σε κάθε σκέψη ανθρώπινη εργατική-
και το ποτίζουν κάθε μέρα οι αφεντάδες στη γή,
κι όλοι οι μπόσικοι της δούλεψης οι παστρικοί,
είναι εφεύρεση ελληνική...
Το Κράτος του Δήμου.
"Αφέντες και δούλοι
μαζί ούλοι...!!! "
Είναι το λάθος κάθε ανθρώπου στη γη,
η «δημοκρατία»,
εκατό πρόβατα κι ένας λύκος,
με συναίνεση,
τι θα φάνε όλοι μαζί…?
«Θαυματουργό τους» λάθος μας,
είναι η πίστη μας
τροφή στα θεριά ,
και σωτήρια μας συ γνώμη ,
εσύ που γέννησες τη λυτρωτική γνώση:
ότι το βασίλειο των αρπακτικών,
των θηρίων και των καρχαριών,
είναι η φύση της ζούγκλας των ειδών,
και όχι η έλλογη σκέψη
που δαμάζει το ζώο μέσα μας,
στο βασίλειο όλων των ανθρώπινων ζωτικών
αναγκών,
όλων των λαών…
Γι αυτό κάθε σκέψη καλλονή
είναι ένα λουλούδι στο τόπο του,
σ’ εύφορη γη ,
σαν ανεμώνη,
σαν κατακόκκινη παπαρούνα
χωρίς ντόπα υπνωτική…
και μιας μελισσούλας
οργάνωση κυψέλης όλοι οι λαοί,
με το γυρεόκοκκο δίκιο μας
να το ανεμίζει σαν σπόρο,
και ν’ ανθίζει σε κάθε σκέψη εργατική,
Να το σκορπίζει,
σαν πασπαρτού της ανθρωπιάς
πεταμένο κλειδί ,
στην απέραντη κι απάνθρωπη δόλια γνώση
Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος 10-15 5/4/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου