Τα Πλούτη... Maro Patrianakos.

Τι τα θέλεις τα πλούτη κι τα λεφτά όταν η καρδιά σου είναι άδεια. Τι την θέλεις την υποκρισία όταν μου μιλάς κι στην ψυχή σου για μένα μίσος κουβαλάς. Πως στέκεσαι όρθιος ανάμεσα σε κόσμο, και όλους γύρω σου σαν υποκείμενους μας κοιτάς.

Τι σε ξεχωρίζει εσένα από εμένα κι από εμένα σε εσένα ... μήπως τα ρούχα που φωρας; Τα ρούχα, αγαπητέ μου, δεν κάνουν τον άνθρωπο, ούτε το πορτοφόλι που κρατάς, αλλά αν ειναι γραμμένο «ανθρωπιά»στην δική σου ταυτότητα.

Στο τέλος του ταξιδιού αυτού, τα απομεινάρια μας θα είναι ίδια. Ότι θα κληρονομισεις εσύ, θα κληρονομισω εγώ. Βλέπεις εσύ με το εγωισμό κι εγώ με την ταπεινοσύνη, θα πάρουμε ο καθένας ένα τόπο χώμα, τα ίσια μερίδια.

Για αυτό σου λέω τι τα θέλεις τα πλούτη κι τα λεφτά όταν η καρδιά σου είναι άδεια. Η τσέπη είναι γεμάτη όμως η ψυχή κι το στόμα είναι πικρή σαν το αλάτι.

Maro Patrianakos