Φεγγάρι... πονάς;... Andriana Arvanitidou.

Το σκοτάδι σκέπασε την ψυχή σαν πέπλο
το φως του φεγγαριού θολό.
Τα αστέρια δάκρυα χρυσόσκονης σκορπούν
η άβυσσος και ο ουρανός σιωπούν.
Πιο όνειρο την ελπίδα θα δώσει
αφού η μέρα αργεί να ξημερώσει.
Στα δίχτυα της νύχτας μπλέχτηκα
αναμνήσεις και στιγμές επίσκεφτηκα.
Για πόσο η πληγή θα μείνει ανοιχτή
η λάμψη δεν φτάνει στην ψυχή.
Κλείνω τα μάτια, κλείνω την ζωή
για ένα λεπτό το σώμα δεν δίνει αναπνοή.
Καληνύχτα δεν ακούει , η αγάπη κλαίει
μέσα στην μοναξιά δεν μιλάει, δεν απαντάει.
Το βλέμμα κενό, το κορμί χλωμό
μα κανείς δεν είναι εδώ.

Andriana Arvanitidou
Νομικά κατοχυρωμένο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου