Κάνε με... Αννα Ζανιδακη.

Αερικό , να ρθω στα δώματα εκεί τα ουράνια να συναντήσω εκείνη την ψυχή ,που αδιαφόρησα και εναπόθεσα τις ελπίδες μου στο χρόνο.

Μια σκέψη του αέρινου πια νου σου , να ρθω και να αγκαλιάσω κάθε άυλή σου υπόσταση ,με το αέναο ύφος κι αξια ,να δώσουμε επιτέλους σε εκείνη τη συνάντηση ,που πάντα αργοπορημένοι ήμασταν και οι δύο.

Νύμφη του ποταμιού ,να ρέεουν τα δάκρυά μου ,σε εκείνους τους ουράνιους υδροφόρους ορίζοντες , να γευτείς το φαρμάκι τους ,μα θα το μελώσω ,μην και καταλάβεις τον πόνο μου το μαράζι μου .

Νεράιδα του Ωκεανού , να συναντήσω στις Συμπληγάδες ,τη γοργόνα της Κοπεγχάγης , να σε γυρίσω τον κόσμο ,να ταξιδέψω τη μνήμη σου ,που πέτρωσε και έμειναν τα πάντα φυλακισμένα εκεί .

Να νιώσω ο Ηρακλής ,να σπάσω τα σύννεφα ,να γίνουν κομμάτια και να αγγίξω το χέρι σου ,εκείνο που θυμάμαι , να άγιξε το δικό μου ,αλλά να θελε να ναι εκεί και να νιώσει τη λαχτάρα του αγγίγματος της καρδιάς σου .

Μιας καρδιάς , που αφήσαμε πολλά χρόνια ,πέρασαν πολλά γεγονότα ,που σταθήκαμε πια άτυχοι μα και τυχεροί συνάμα.

Να δώσω μια να σπάσει ο γυάλινος τούτος κόσμος και να ενδυθεί η θέληση και η νοσταλγία ,το χιτώνα της αλήθειας και της παντοτινής αγάπης.

Στα τόσα χρόνια να διεισδύσω ,μέσα απ τα εγχώρια τοπικά ύδατα ,των κεραυνών και να στείλω βροντερό το μήνυμα και οι ρομφαίες να παιανίζουν τα τραγούδια μας .

Εκείνα τα τραγούδια που θα ηχούν για να τ ακούς και να μην ξεχάσεις ποτέ το αρμονικό συναπάντημά μας , στο χώρο σου ,στο χώρο μας.

Τελευταία ύστατη παράκληση ,πρόσκληση , που είχε γίνει πραγματικότητα ,σαν την τελευταία επιθυμία μας ,μα τη ζήσαμε ,έστω και σε πάροδο κάποιων λεπτών ,που όμως είπαμε τα πάντα .

Ας γινόμουν εκείνη η θωριά που θα σε συναντούσε και θα χανόταν στο βλέμμα σου ,που πάντα αλληλοκαρφωνόμασταν ,από μικρά ,μα ποτέ δε θελήσαμε να μας φλυαρήσει ,τις κραυγές της μοναξιάς του .

Μα χωρίς να το θες ,άθελλά σου , μ έκανες ,να σε νιώσω έστω κι άυλα ,αόρατα ,μα πλέον ριζώθηκες μια για πάντα ,ρίζωσες τις αέρινές σου πνοές και τα αέρινά σου ταξιδέματα .

Μακάριοι όσοι σε γνωρίσαμε , σε συναναστραφήκαμε ,μα κυρίως στο τέλος της ζωής μας ,ας ζήσει ο καθένας ή η καθεμιά μας ,τη δική του επιθυμία ,που ίσως και να φάνταζε απραγματοποίητη.

Τα Ουράνια σε καλοδέχτηκαν ,έφυγες νωρίς ,πολύ νωρίς ,αλλά ποτέ δεν ήταν αργά ,για σένα ,για μένα , για μας .

Κάνε με απλά το δικό σου λατρεμένο μουσικό όργανο ,να αγγιζεις τα πλήκτρα της ψυχής μου και να ενορχηστρώνεις τα δικά σου κομμάτια ,με τους στίχους της ψυχής μου ..ευάλωτους και επιρρεπείς στα δικά σου κάλλη ,ψυχής νου καρδιάς .

ΚΆΝΕ ΜΕ ,ΟΤΙ ΘΕΣ ,ΟΤΙ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΟΤΙ ΣΕ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΟΘΕΙΣ ΕΝΑΕΡΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ΣΜΙΞΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΑΣ ΣΥΝΝΟΜΩΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ!!!!

ΑΠ ΤΗ ΝΕΑ ΝΟΥΒΕΛΑ....ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!