Εγκλωβισμένοι... Κατερίνα Ηρακλέους.

πώς είμαστε ;

νιώθουμε εγκλωβισμένοι, κακά τα ψέματα,

νιώθουμε την γη να πνίγεται γιατί τα βήματα μας

πηγαινοέρχονται πάνω κάτω, αναστενάζουν,

κάνουν μάχες μέσα στην ψυχή,

που να κρατηθουν;

σε ποιο κλαδί γνώσης να πιαστούν που θ' ανθισει;

σε ποιο σκαλί ενθάρυνσης να απλώσει τον χαμενο χρονο;

όλα ραγισμένα, σπασμένα σχεδόν,

η θάλασσα πνίγεται από τη συμφόρηση των ανθρώπων

που νιώθουν την ανάγκη να πνίξουν τον καύσωνα, να

" πνίξουν " τα ερωτηματικά,

τα βουνά με τα δένδρα γέρνουν από την μια ή την άλλη,

από την μια τα καίνε

από την άλλη φοβούνται τα χέρια που χωρίς έλεος

τα καταστρέφουν,

Που να βρει ο άνθρωπος τη σκιά της ειρήνης;

που χάθηκε εκείνο το βλέμμα το νηφάλιο;

μέσα σου φίλε αν την βρεις,

προσευχή, ένα τάμα, ένα προσκύνημα,

η τροφή της ψυχής,

η πρόνοια του Θεού!

Ιούλης 1η 2021

η φωτογραφία του γιου μου Γιώργου Ηρακλεους