Το Γράμμα... Ρούλα Κτενά.

Σεβαστέ μου πατέρα,

είμαι καλά το αυτό επιθυμώ δι υμάς.

Κελαρίζει η μέρα,

ποταμάκι τρεχάμενο με καθάριας πηγάς.

Λάμπει τόσο ο ήλιος,

καθαρός και ζεστός όπως το φώς στην ματιά σου.

Μ' αγκαλιάζει σαν φίλος,

κι ό βοριάς ψιθυρίζει στ' αυτιά τ' όνομά σου.

Του χειμώνα λιακάδες,

είναι χαδι στους ώμους και ζεστό πανωφόρι.

Είναι λόγια χιλιάδες,

πού ανείπωτα μείναν στ' ουρανού τ' ανηφόρι.

Σαν κοιτώ στον καθρέφτη,

μικρός μοιάζει ο δρόμος που κοντά σου με βγάζει.

Χρόνε άχρονε, ψεύτη,

σαν ποτάμι κυλάς, σαν την βροχή στο περβάζι.

Όταν λάβεις το γράμμα,

πες στην μάνα γιορτινό να ' τοιμάσει τραπέζι

Στο Θεό κάνω τάμα,

φλογέρα ν' ακούσω για μιά λαφίνα να παίζει.

Σε κρατώ στην καρδιά μου,

φυλαχτό και αγάπης εικόνα αγιασμένη.

Θολώνει η ματιά μου,

μια βαρκούλα η ψυχή μου σ 'αναμνήσεις χαμένη.

Σεβαστέ μου πατέρα,

το βλέμμα έχε στραμμένο με αγάπη σε μας

σε φιλώ και μου λείπεις,

είμαι καλά το αυτό επιθυμώ δι υμάς..

Κτενά Ρούλα