Ένα κλονί βασιλικό θα κόψω να μυρίσω,
στο σπίτι μου το πατρικό με νοσταλγίας
θύμησει για να ξαναγυρίσω.
Να περπατήσω τα στενά εκείνα μονοπάτια,
και ας φέρνουν πόνο στην ψυχή
και δάκρυα στα μάτια.
Αέρας τώρα θα γινω και αστραπή όλο φως,
δια να ξαναπεράσω εκεί πώς θέλει ο Θεός.
Τη θα εμποδίσει να διαβεί το φως και ο αγέρας,
θα είμαι εκεί πρωί πρωί στο χάραγμα της μέρας.
Να έχω την μέρα όλη μπροστά έτσι για να προλάβω,
στους κοιμημενους προγόνους κερί σ όλους ν ανάβω.
Να γαληνεύουν οι ψυχές όλους να τούς φωτίσω,
και να τούς πω πώς γύρισα από τα ξένα πίσω.
Θα με ακούσουν οι ψυχές γιατί είμαι κουρασμένη,
περνώ συχνά τώρα από εκεί, πότε
σε αληθινή μορφή , και πότε εμπνευσμένη.
Όπως είπα με όραμα ωσάν αέρας φως,
ανάλογα πώς το γυρνάει της μοίρας ο τροχός.
Στην μνήμη σου πατέρα πρώτα θελα μιλήσω,
η ψυχή σου είναι πού έφερε στο πατρικό μου πίσω.
Ή σκέψη σου μ έφερε και όλο μου φωνάζει,
να βρίσκουμε στο πατρικό /συχνά/
καθώς η μέρα θα χαράζει.
Και ν ακούσω την φωνή,μιλάει ή ψυχή σου,
Ήρθες?άναψε ένα κερί ας είναι και αργά,
αρκεί πού μάς θυμήθηκες και γύρισες ξανά.
Τα ξένα δεν σε κλέψανε, αφού και είσαι εδώ,
και όπως σού το έχω πει, όποτε να έρθεις
από τον τάφο επάνω θενα βγω.
Γαλήνη στην ψυχή σου πατέρα και
σε όλους σας εκεί εις την αιωνιότητα.
Και δεν ξεχνώ τα τελευταία σου λόγια
σε κάθε γράμμα πού μού έγραφες.
Των φρονίμων ολίγα,
σας φιλώ ο πατέρας..
27/3/22/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου