Ανυπεράσπιστο φως
σ' απόκρημνους βράχους,
ματωμένη η μνήμη στην κόψη τους.
Κομμάτια ουρανού πεσμένα στα κύματα
θαλασσοδέρνονται,
κρύος άνεμος κοκαλώνει τις σκιές.
Γυμνός ο χρόνος στο αγιάζι,
πόλεις μοναχικές προσπαθούν να κρατηθούν
απ' τα συρματοπλέγματα της ερημιάς.
Άλογα δίχως αναβάτες αναζητούν τη χώρα των νεκρών,
τρέχουν τα δάκρυα απ' τα πονεμένα τους μάτια.
Σφυρίζει ο άνεμος σ' ερειπωμένες κάμαρες,
αίμα σταλάζει απ' τις φωτογραφίες.
Και οι ανεμόμυλοι σαν τρελοί να θρηνούν τον Δον Κιχώτη
και ν' ακούγονται ξεκάθαρα τα βήματα των κεκοιμημένων
Ιωάννα Αθανασιάδου,
ποίημα απ' το βιβλίο ΑΓΙΝΩΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδόσεις Βεργίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου