Ημερολόγιο ενός αριθμού... Κτενά Ρούλα.

Ημέρα 1η

Οι αριθμοί είναι ακριβείς, αδιαμφισβήτητοι.

Τα ονόματα είναι έρμα παροπλισμένων καραβιών.

Παρουσίες στο βιβλίο θανόντων

Ένας απών!

Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα, βγάλτε τα σκυλιά.

Ημέρα 2η

Οι αριθμοί δεν χρείζουν φαγητού

Σαρκία που ακόμη δεν αντελήφθησαν ότι πέθαναν

Απόντες δύο!

Ημέρα 3η

Ζωντανοί σ' έναν τάφο οι δυό απόντες αριθμοί,

ξεγελούν τον Χάρο που αμέριμνος

θερίζει τους υπόλοιπους.

Προς τί η αργοπόρια;

Τί τούς λυπάστε;

Πυροβολήσετε στο ψαχνό!

Ημέρα 4η

Ανόητα σιχάματα,

που θα βρίσκεστε όταν εγώ θα ζωγραφίζω,

κάπου στην μαύρη θάλασσα;

Προχώρα! Πίσω απ'την γωνιά, ξεκόλλα!

Ημέρα 5η

Δεν θα πεθάνουμε εδώ,

Ξέχνα τον πόνο.Θυμίσου, είμαστε μόνο αριθμοί.

Στο δάσος, πέρα από συρματοπλέγματα και μπότες,

θα γίνουμε πάλι άνθρωποι .

Η γη θα μας φροντίσει.

Αλλιώς γιατί ζούμε ακόμη;

............................

Ημέρα 11η

Είσαι άνθρωπος; υπάρχεις;

Ξένε! Ευχαριστώ για το παπούτσι,

για το ψωμί,για την σιωπή σου,

για την βοήθεια,για την ελπίδα..

Και το δάσος ευχαριστώ και το φεγγάρι

και τα τσακάλια που δεν τρώνε αριθμούς.

Ημέρα 12η

Πέθανα;

Σπίτι, τραπέζι, φαγητό..

Ο σύντροφος χαμογελά,μας βοηθούν πρίν πάρουμε

ξανά το δρόμο.

Για πού;

Πρέπει να εξηγήσουμε,

Πώς βγήκαμε από το Άουσβιτς;

Είμασταν αλήθεια εκεί;

Γίναμε άνθρωποι ξανά;

.........................

Ημέρα 22η

_Ανθρωπιστική βοήθεια

Εστάλησαν στο Άουσβιτς 400.000 τόνοι

φαρμάκων και τροφίμων

Κάρτες και γράμματα στους συγγενείς

των κρατουμένων από τους υποτιθέμενους νεκρούς.

Υψηλά ιστάμενοι φίλοι Γερμανοί

έστειλαν την αναφορά...

_ Εμείς;

Οι δικές μας αναφορές;

................................

Ημέρα.........δεν θυμάμαι

Ποιός είμαι; ...δεν θυμάμαι

Φοβάμαι! Είμαι και πάλι ένας αριθμός;

Οι πεταλούδες δεν ζούνε πια εδώ.

Οι μνήμες γέμισαν σκιές.....

Κτενά Ρούλα