Αφηνες τις μέρες και κυλούσανε
Να' χει λόγο το αύριο να πειστεί,
Για όσα δειλά
οι ανάγκες σου ζητούσανε,
Μα για την μοίρα δεν ήταν η στιγμή...
Τι να πω για χαρές που περάσανε
Και αλύτρωτες χάθηκαν στο φως,
Τι να σκεφτώ για όσα όνειρα χαλάσανε,
Δεσμώτες μιας λήθης μάγισσας
Και να ξεφύγουν πές μου πώς ...
Αφηνες τις νύχτες και μετρούσανε
Πόσα πάθη στοίχειωσαν στην αναφορά,
Το δρόμο λάθεψαν
οι ελπίδες και αργούσανε,
Χάσανε απ' τ' αδύνατο με διαφορά...
Τι να πω για χαρές που περάσανε
Και αλύτρωτες χάθηκαν στο φως,
Τι να σκεφτώ για όσα όνειρα χαλάσανε,
Δεσμώτες μιας λήθης μάγισσας
Και να ξεφύγουν πές μου πώς ...
Αφηνες τις λέξεις να ανοίγουνε
Σφαλιστές πόρτες
μιας ζωής σε αναστολή,
Κι' έχανες όσα τα αισθήματα χαρίζουνε,
Ζωή στις φλέβες σου σε καταστολή...
Τι να πω για χαρές που περάσανε
Και αλύτρωτες χάθηκαν στο φως,
Τι να σκεφτώ για όσα όνειρα χαλάσανε,
Δεσμώτες μιας λήθης μάγισσας
Copyright Εύη Καφούρου Αλιπράντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου