Βασίλεψες αστέρι μου
προτού να ρθει το δείλι
και χάθηκε το γέλιο μου
απ' τα πικρά μου χείλη.
Τα δάκρυά μου σώθηκαν
κι εχάθη το μυαλό μου,
τα γόνατά μου κόπηκαν,
θρηνεί το λογικό μου.
Ο θάνατος σε φίλησε
εννιά φορές στο στόμα
και η καρδιά σου ράγισε
από θανάτου πιώμα.
Αγγέλοι σε αγκάλιασαν
με τα λευκά τους χέρια,
τις χούφτες σου τις γέμισαν
πεντάξανθα αστέρια.
Και σκίσανε τους ουρανούς
μαχαίρωσαν τον τρόμο,
για κόσμους άλλους γαλανούς
σ' ανοίξανε το δρόμο.
Μικρή νυφούλα του χιονιά,
φεγγάρι παραδείσου,
στης Παναγίας την ποδιά
γείρε κι αποκοιμήσου.
Τρέξε ψυχή μου πέταξε
και μη μου τυραννιέσαι,
μανούλα αν δεν σε έκλαψε,
μη μου στενοχωριέσαι.
Αδέλφια σε προσμένουνε
με τα φτερά στις πλάτες
και να σου μάθουν θέλουνε
των ουρανών τις στράτες.
Κι αν Μήδεια σε γέννησε
κι έκλεψε τη ζωή σου,
ένοχοι είμαστ' όλοι μας,
μόνο αυτό θυμήσου.
Κατερίνα Πήττα
31/03/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου