Ξέρεις τι θα πει
γέμισμα ψυχής, να σεργιανά
η σκέψη σου εκεί που νοσταλγεί,
βολτάροντας στο βλέμμα που σκάει το κύμα εκεί!
Ξέρεις τι θα πει,
να αγγίζεις τον παράδεισο
και να μην είσαι εκεί, η σκέψη να καλπάζει
να μην σε ακολουθεί!
Μου φτάνει όμως
που υπάρχεις και είσαι απλά ζωή,
ξέρεις τι θα πει λιακάδα εσύ να βλέπεις
ενώ έχει βροχή!
Ξέρεις τι θα πει
να νιώθει ανατριχίλα το κορμί,
γιατί σου λείπει αυτή η νότα που φτιάχνει
μουσική!
Είναι η απουσία
στο στήθος που τη νιώθεις
το ξόδεμα κι εκείνο το απάγκιο σου
που βρίσκεις στη ψυχή!
Ξέρεις τι θα πει
να γίνεται συνήθεια ο πόνος
να είσαι μοναχή, ακόμη και στα όμορφα
να ψάχνεις τα γιατί!
Μα νιώθω πως ο κόσμος μου
είσαι όλα εσύ, το νανούρισμα στον
ύπνο μου, κι όλα μου τα φθινόπωρα που
By Νέλλη Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου